For years we (a lot of people I know and myself included) have been using the Unit of Work and Repository pattern combined with each other. This makes quite a lot of sense as, in most cases, they both have something to do with your database calls.
In m'n database maak ik gebruik van een idenity veld dat bestaat uit een Guid. Deze guid wordt automatisch gegenereerd binnen SQL Server door middel van de newsequentialid() functie (dit kan uiteraard ook met newid()). Dit betekend dus dat ik in m'n code niet een guid hoef aan te maken, omdat SQL dit al zelf doet. In de op te slaan entity vul ik het ID veld dus ook niet.
Momenteel ben ik met een project bezig dat met 2 tiers werkt (de database even niet meegerekend). Er is een presentatie laag (MVP) en deze staat in verbinding met een WCF service, de 2e tier. Deze 2e tier heeft dus een service laag, maar ook een business- (BL) en een data access laag (DAL). Dit is tegenwoordig een redelijk standaard design.
Momenteel ben ik bezig om een nieuw project op te zetten waar ik gebruik wil gaan maken van het Entity Framework 4.0 en WCF. Aangezien .NET 4.0 net uit is, zou dit geen probleem meer moeten zijn.